Gizemce
Altın bir yapraktan düşer şiir
Üstüne, noktası olmayan sayfanın
Coşkusu tutkuya döner
Şair kâğıda sürgün
Mürekkebi deniz kalem.
O bilinçli tutsak, ayırdında ölümün
Yakarken sözcükleri.
Gün doğuyor ateş geceden,
Her imge bir dönemeç
Dokunur tenine yaşamın
Hissetmek ister bütünü
Esinlemek, esenlemek için
Yeniden daha yeniden…